Taylor Swift Under Fire: Waarom wordt 'Kijk wat je me hebt laten doen' zo algemeen gehaat?

Als het gaat om haar nieuwe nummer 'Look What You Made Me Do', ligt Taylor Swift zeker onder vuur. Het internet staat in vuur en vlam met denkstukken en gaat over waarom de track zo'n wijdverspreide haat ontvangt. Sommigen zeggen dat het komt omdat de teksten bekrompen en wraakzuchtig zijn. Anderen zeggen dat het de over-the-top productie is die klinkt als iets dat een middelbare scholier in hun slaapkamer zou samenstellen. Maar het echte antwoord is waarschijnlijk een combinatie van beide dingen. Wat de reden ook is, één ding is zeker: 'Look What You Made Me Do' wint geen prijzen als beste nummer van het jaar.

In de drie jaar sinds haar laatste studioalbum werd vrijgegeven voor recordverkopen en meeslepende recensies, Taylor Swift heeft twee spraakmakende breuken en een reeks steeds lelijker wordende vetes met beroemdheden doorstaan.

De afgelopen maanden hield ze zich onopvallend, verspreidde ze haar posts op sociale media en weigerde ze de kleine schaduw van haar tegenstanders te erkennen.

Toen we voor het eerst hoorden dat Taylor nieuwe muziek op komst had - en dat ze van plan was haar haters in liedvorm aan te spreken - kon de verwachting van de fans niet veel groter zijn.

Hoewel de gisteravond uitgebrachte single het verwachte drama opleverde, stuitte het helaas ook op overwegend negatieve reacties van beide werkelijke muziekcritici en de zelfbenoemde variëteit die maar al te graag klaagt op Twitter.

Taylor is het afgelopen jaar een gemakkelijk doelwit geworden, en we weten allemaal hoe graag de boze hordes op sociale media dol zijn op celebs die worstelen met publieke imagocrises, maar in dit geval hebben de aanvallers een punt.

'Look What You Made Me Do' is niet alleen lui en ongeïnspireerd (we zouden willen dat we een grapje maakten als we zeiden dat delen van de melodie overgenomen van Right Said Fred's 'I'm Too Sexy' .), geeft het een verontrustende boodschap af over het belang van boos blijven en koste wat het kost oude rekeningen vereffenen.

Met teksten als 'I got mine, but you'll get yours' die klinken alsof ze uit het manifest van een ontevreden postbeambte met een NRA-lidmaatschap zijn gerukt, is het nummer een hartstochtelijke ode aan de kracht van giftige wrok.

'Ik heb een lijst met namen en die van jou is in het rood, onderstreept', zingt Taylor op een gegeven moment, waarmee ze ons een voorproefje geeft van hoe Arya Stark zou klinken als ze een voorliefde zou ontwikkelen voor onhandige rijmschema's.

Helaas is de hele single zo, en Taylor lijkt zich er pijnlijk niet van bewust dat haar scherpe nieuwe imago net zo geforceerd en onnatuurlijk aanvoelt als dat Britse accent dat Madonna een tijdje rockte.

Natuurlijk zijn de lijnen die de meeste aandacht hebben getrokken, degenen die gericht lijken te zijn op specifieke rivalen.

Taylor heeft sindsdien samengewerkt met Katy Perry, Kanye West, Kim Kardashian, Diplo, Calvin Harris en vele anderen 1989 gemarkeerd wat zou kunnen worden teruggekeken als het hoogtepunt van haar carrière.

Haar aanstaande album zal waarschijnlijk al die vetes behandelen, indirect of anderszins, maar fans die de teksten nauwgezet hebben uitgepakt, geloven dat 'Look What You Made Me Do' in de eerste plaats op Kanye is gericht.

Op een gegeven moment zingt Taylor: 'I don't like your tilted stage', wat een spel kan zijn met beelden van ongelijk speelveld... tour.

Velen hebben erop gewezen dat het album van Taylor in de winkels ligt op de tiende verjaardag van de dood van Kanye's moeder.

Naar alle waarschijnlijkheid is dat niets meer dan een ongelukkig toeval.

Gelukkig voor Taylor is het niet dat Kanye het type egoïst is dat denkt dat alles om hem draait.

J/k, hij is waarschijnlijk op dit moment in de studio een diss-vers aan het schrijven over de beat van Tupac's 'Hit 'Em Up'.

Maar de grootste problemen met 'Look What You Made Me Do' hebben minder te maken met de mentale gymnastiek die Taylor uitvoert om zichzelf als het eeuwige slachtoffer te positioneren, en meer met de structurele problemen van het nummer zelf.

Het is een slordige poging die Swift verstandig zou zijn geweest om te verpanden aan een minder bekende artiest, omdat het gewoon niet goed bij haar past.

De meest gênante momenten van het nummer worden bewaard voor de laatste seconden, wanneer Taylor, na verschillende keren te hebben gezongen: 'Ik vertrouw niemand en niemand vertrouwt mij', de gothic-angst opvoert met een ineenkrimpen-waardig gesproken woordfragment:

'Het spijt me, maar de oude Taylor kan nu niet aan de telefoon komen,' mompelt de zanger ademloos.

'Waarom? Oh, omdat ze dood is.'

Hopelijk heeft de nieuwe Taylor toegang tot een Ouija-bord, want ze moet dringend haar oude zelf rekruteren als schrijfpartner.